13 Sep «Η μαγεία της συγγραφής»
Συνέντευξη του Μιχάλη Νικολάου στο μπλογκ «Stauroula’s world»
Συνέντευξη του Μιχάλη Νικολάου φιλοξενεί το μπλογκ «Stauroula’s world». Σ’ αυτή του τη συνέντευξη ο Κύπριος συγγραφέας μιλάει για το τελευταίο του βιβλίο, τα «Θανάσιμα Φεγγάρια».
Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.
Καταρχάς σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δίνετε να αναφερθώ στο καινούριο μου βιβλίο με τίτλο «Θανάσιμα Φεγγάρια». Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με αρκετά στοιχεία θρίλερ, που κρατάνε σε αγωνία τους αναγνώστες από την αρχή μέχρι το τέλος. Ένας δημοφιλής ιδιωτικός ντετέκτιβ καλείται να εξιχνιάσει μια σειρά από τρομακτικούς φόνους, που στο τέλος αποδεικνύονται ότι εξυπηρετούν ένα μακάβριο σκοπό. Οι εκπλήξεις κι οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη δημιουργώντας ένταση, αγωνία και συγκίνηση στους αναγνώστες.
Ποια είναι η γνώμη σας για το φεστιβάλ που γίνεται σε Ελλάδα και Κύπρο “Όψεις του φανταστικού”;
Θεωρώ πως είναι ένα σημαντικό φεστιβάλ που έγινε πλέον θεσμός δίνοντας τη δυνατότητα στο κοινό να έρθει σε επαφή με διαφορετικά λογοτεχνικά είδη και να γνωρίσει νέους, αλλά και παλιότερους συγγραφείς. Μέσω αυτού αρκετοί συγγραφείς έχουν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν στο κοινό το συγγραφικό τους έργο, αλλά κι ο κόσμος να εντρυφήσει σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη και τεχνικές.
Ποια είναι η άποψη σας για την θέση του είδους του φανταστικού στην Ελλάδα και την Κύπρο;
Ο κόσμος νομίζω πως τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο αγκαλιάζει το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος κι αυτό είναι ευχάριστο. Υπήρχε μια προκατάληψη για το φανταστικό, η οποία τείνει να παραμεριστεί, ιδιαίτερα μέσα από τις «Όψεις του Φανταστικού».
Είστε ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κόσμου στο συγγραφικό σας έργο;
Οι εποχές που ζούμε σίγουρα είναι δύσκολες για την έκδοση βιβλίων, ιδιαιτέρα από τότε που η τεχνολογία και το διαδίκτυο έγιναν αναγκαίο κακό κι ο κόσμος και κυρίως οι νέοι περνάνε αρκετές ώρες μπροστά από τα ηλεκτρονικά μηχανήματα. Είναι ευλογία το ότι ακόμη υπάρχουν άτομα που γράφουν και το ότι υπάρχουν άτομα που διαβάζουν αυτά τα κείμενα. Είμαι αρκετά ικανοποιημένος αν κρίνουμε το τι συμβαίνει σήμερα στο χώρο του έντυπου βιβλίου. Κυρίως, όμως, χαίρομαι που γράφω.
Γράφοντας το βιβλίο σας ξέρετε τι επίλογος θα μπει, η αφήνεται την πλοκή να σας παρασύρει και να σας οδηγήσει μέχρι τον επίλογο;
Συνήθως ξεκινάω να γράφω ένα κείμενο έχοντας σε γενικές γραμμές την πλοκή από την αρχή μέχρι το τέλος. Όμως, ποτέ το τέλος δεν είναι αυτό που σκέφτηκα αρχικά κι αυτό ακριβώς είναι το μαγικό που σου δίνει η συγγραφή. Σε οδηγεί από μόνη της σε δρόμους που πραγματικά χαίρεσαι να βαδίζεις, αν και πολλές φορές είναι επίπονοι και κουραστικοί μέχρι την τελική Ιθάκη!